کوچینگ، یعنی اعتلای درون، یعنی ریشه و زادگاه هر موفقیتی در زندگی و کسب‌وکار. کوچینگ در نگاه من، فراتر از هر فرایند است؛ زیرا فرایندها، قالب دارند و انسان، فراتر از قالب است. کوچینگ، راهی است برای بازگشت به اصالت خویش؛ جایی که قامت جان، در آینه‌ی آگاهی، استوار می‌شود. کوچینگ، (coaching) فرآیندی زنده و پویا برای بیداری و شکوفایی ظرفیت‌های نهفته‌ی انسان است. در کوچینگ، تمرکز بر ایجاد فضایی امن، بی‌قضاوت و آگاهانه است تا فرد بتواند با ژرف‌ترین لایه‌های وجود خود دیدار کند. کوچ، نه مشاور است، نه معلم، نه درمانگر؛ بلکه همراهی حرفه‌ای است که با پرسش‌های قدرتمند، گوش‌دادن عمیق و بازتاب‌های آگاهانه، راه را برای کشف پاسخ‌های درونی مراجع هموار می‌کند. از نگاه محمدرضا رستگارنیا کوچینگ سفری است به درون؛ سفری که در آن فرد از محدودیت‌های «بایدها» و «نبایدها» رها می‌شود و به وسعت وجود خویش قدم می‌گذارد.