این جمله الهام‌بخش کوچینگ نشان می‌دهد که آگاهی از کمبودها و نارسایی‌های زندگی، تنها در پرتو جست‌وجوی کمال و رویش درونی امکان‌پذیر می‌شود. کوچینگ اعتلای درون مسیری است برای رسیدن به این بینش.

آنجا که باور به توانایی‌های درونت زنده می‌شود،هیچ ناممکنی باقی نمی‌ماند.
هر چه محال به نظر می‌رسد، در حضور جانِ بیدار تو ممکن می‌شود.

وقتی ریشه‌ی حرکت از درونت آغاز شود،
هیچ نیرویی در جهان توان خاموش کردن تو را ندارد.
هر جوشش درونی، سرچشمه‌ی خروشی بیرونی است.

وقتی چشم جانت را فراتر از اکنون می‌گشایی،
آغاز حقیقی زندگی در تو متولد می‌شود.
دیدن دورترین نقطه، یعنی رسیدن به نزدیک‌ترین حقیقت وجودت.

 تصمیم‌ها می‌آیند و می‌روند،
اما حقیقت همیشه همان‌جاست؛ روشن، استوار و تغییرناپذیر.
وقتی حقیقت را ببینی، انتخابی نمی‌ماند؛
راه خودش از درون تو آغاز می‌شود.

کسی که ریشه‌های وجودش را با اعتلای درون تقویت کرده، در برابر طوفان‌ها و دشواری‌های زندگی پابرجاست. استواری درون، کلید رستگاری و موفقیت واقعی است.

عشق، خاکی است که ریشه‌های وجود ما در آن می‌رویند؛
هر چه عشق عمیق‌تر، شکوفایی و رستگاری واقعی نزدیک‌تر.
وقتی وجودت در آغوش عشق جوانه می‌زند، مسیر زندگی روشن و شکوفا می‌شود.